51
Last post by Admin AP -
انقلاب
مردم به کار رفتن ما اعتصاب کردیم
از بس که خورده بودیم ما انقلاب کردیم
بس مرده باد گفتیم بس زنده باد گفتیم
از چیغ های بیجاه خودرا عزاب کردیم
کردیم ملتی را از خاک شان مهاجر
ما سود خود گرفتیم دالر حساب کردیم
آمد چو موقع کار بعد از زمان بسیار
ما راه خود گرفته رفتیم وخواب کردیم
از بهر آنکه مارا در چهره کس نفهمد
قانون دولتی را ریش وحجاب کردیم
هرکس که گفت حقیقت بر ضد ما ودولت
اورا به دار بستیم واندر طناب کردیم
آنکس که بود دشمن با دین وخاک ومیهن
با او یکی شدیم ما وانشأب کردیم
ما با (حبیب)یکجا این شعر را نوشتیم
تا دیگران بخوانند،کارثواب کردیم
52
Last post by Admin AP -
ادامه
همسنگرورفیقم برگرد تا بیبینی
با آنکه رفته یی تو نهضت ادامه دارد
هر سونشانی توست ازجانفشانی توست
هرکوچه کوچة ما از تو علامه دارد
تا دست ظلم بالآست مظلوم در نبرد است
هر خانة که بینی ازخود اسامه دارد
این پردة سیاست هر لحظة به رنگیست
صد فلم نو بیاید صدها درامه دارد
اینها که قصرها راهر سو خریده رفتند
ارث از پدر نبرده از خون عامه دارد
هرکس به قدر فهمش تحلیل شعر ما کرد
داند کسی که از خود فهم وافاده دارد
گوید(حبیب) مسکین از روی درد مندی
صد شعرها نهفته صدها چکامه دارد
54
Last post by Admin AP -
دلق
طالبا دلق توست مایه شر
چون گرفته است فتنه را در بر
تو ز شیطان بگو چی کم داری
گر نمایی بحال خویش نظر
دیدمت که براه روان بودی
گفتم ابلیس آمده به چکر
چند ترسانییم ز روز جزا
که ز لطف خدا نه یی تو خبر
صحبت ات غیر خوف و وحشت نیست
دهن توست همچو زنگ خطر
هرکی رسم ترا گرفت خطاست
داده عُمر عزیز را به هدر
هر کجا که قدم نهی چو بلا
جام عیش همه شود چون زهر
گفت (حبیب) بر همه که غم مخورید
طالب است رو سیا در محشر
55
Last post by Admin AP -
مه ا وغان و تو تاجیک او هزاره
کنیم هر سه به یکدیگر قواره
تو چه کردی مه چه کردم او چه کرد
وطن شد تکه تکه پاره پاره
بیا از لج ولجبازی کشیم دست
نسازیم آتش جنگ را شراره
من وتو گر شویم با یکدیگر جور
در این مابین پنجابی چه کاره
یقین دارم که با هم میتوانیم
به أمید خدا ملک اداره
چرامانندحیوان ماکنیم جنگ
که همسایه کند بر ما اشاره
به زخم خود بیا مرهم بمانیم
بر آییم ازپی درمان وچاره
به هم گردیم هم پیمان وهم عهد
به مثل آسمان پر ستاره
حبیب)اُمید دارد از خداوند)
شویم یک مُلک ویک افغان دوباره
56
Last post by Admin AP -
برخیز
مترس از یاغیان مُلک چون شیر ژیان برخیز
مثال شعله اندر آسمان چون کهکشان بر خیز
فریب روسی وپنجابی وایرانی مخور دیگر
به اوج قلعة پامیرچون آتشفشان بر خیز
پی محمود و سوری گیرنترس از مکر مکناتن
غلامی ننگ میبا شد به روز امتحان بر خیز
من وتو داشتیم فرهنگ وتاریخی هزاران سال
کنون تاراج پنجابی شده ای قهرمان برخیز
تما م هست وبودات را به یغما برده اهریمن
زقبر مرده گان ات میبرند چون استخوان برخیز
به هرسنگ وطن بینید نشان از خون افغان است
برای ملت بیچاره وبی آب ونان برخیز
به پااستاده شو هر چند ترا یارایی رفتن نیست
نشان از نور میاید توای افسرده جان برخیز
اگرچه خانه بی سقف است ولی چوکات آن باقیست
به امید که آیند در وطن آواره گان برخیز
حبیبا}زنده گی آخر شد وامید باقی دار }
که صبح روشن از راه میرسد با کاروان بر خیز
57
Last post by Admin AP -
بهار
بهاران میرسد دور از وطن دیوانه خواهم شد
به سودای دیار خویش، من همخانه خواهم شد
اگر روزی شود میهن ز شر کینه جویان پاک
به دشت و وادی اش در سجده شکرانه خواهم شد
من افغانم مرا نام دیگر ننگ است در عا لم
نبا شد گر چنین من بی سر وسا مانه خواهم شد
به هجرت گر دهم من جان کی آید در مزار من؟
غریب بی نشان در کشور بیگانه خواهم شد
برو زاهد مرا بگزار ، در آواره گی تنها
که من نه لایق مسجد نه از بتخانه خواهم شد
اگر فانوس صلح نور افگند در خطه شیران
ملنگ کوچه های کابل ویرانه خواهم شد
خدا قسمت اگر سازد روم در مُلک خود باری
ازین زندان غربت فارغ از زولانه خواهم شد
به هر مُلک که افغان است (حبیب) با شوق میگوید
غلام همت این ملت فرزا نه خواهم شد
58
Last post by Admin AP -
باغ وطن
وطن باغ ایست که از هر گونه گُلها شاخه هادارد
هزاران میوه شیرین به هر دردی دوا دارد
گُل اُزبک، گُل پشتون ،گُل تاجیک، گُل تُرکمن
گُل بلوچ وپشه یی به روی دیده جا دارد
گُل هزاره در مرکزبود چون قلب و روح ما
الٌهی بشکند دستی که از ما یش جدا دارد
عجب باغ ایست این افغانستان قربان دامانش
که هر گُل رنگ وبوی خاص خود در انتهادارد
برای حفظ نا موس وطن بر خویشتن با لم
که باغ ما به هرسو راد مردان شجاع دارد
اگر اهریمن آید تا بچیند شاخه ای از ما
دیگر گُل ها شوند پژمُرده تو گویی عزا دارد
گهی فصل بهاران گاه خزان این رسم دوران است
کسی کی از خزان ترسد که رب بارالهی دارد
نزن ری چشم بدخواهش شودکور گر که بد بیند
که باغ ما به خود خُفته علی مُشکل گُشا دارد
اگر از چشمه آب روان اش نوش فرمایی
تو خود دانی که بر هر درد و بیماری شفا دارد
زبادام وزپسته تا انار وتوت وگیلاس اش
ببین بر صد رقم انگور که طرف خوش نما دارد
حبیب) دارد اُمید که این باغ سبز و جاودان بادا)
برای ملت خود روز و شب دست دعا دارد
59
Last post by Admin AP -
به دستور بیگانه
به دستور بیگانه کردن خطاست
وطن را چو ویرانه کردن خطاست
خود آتش زدن خانه خویش را
چنین کار طفلانه کردن خطاست
خرابی و آشوب ،اسلام نیست
حماقت چودیوانه کردن خطاست
نگو کشتن است رسم وارکان دین
که تکیه به افسانه کردن خطاست
به ضد فقیر ، وغریب و ضعیف
تفنگ بر سر شانه کردن خطاست
زمین که مال کسی دیگر است
بزور بهر خود خانه کردن خطاست
پی جاهلان رفتن از جاهلیست
به گفتار دیوانه کردن خطاست
زمین که مال کسی دیگر است
بنا اندران خانه کردن خطاست
حبیب بهر هر خاین و مُستبد
سر خم بشکرانه کردن خصاست
60
Last post by Admin AP -
شعر هزاره گی
مو کونم از عشق تو هر روز پیتو راسته کی
زیر افتاوراسته کی
کاش می اشتی که مو یک ماخ از رویت کنم
از زنخدویت کنم
مثل گنگه موزنم د پیش تو، لو لو راسته کی
موزنم تاو راسته کی
تو پساپوروت گرفتی میری گٍل لقد کدو
آیه ته می لی دمو
موره تو پورته مونی دبین دنداو راسته کی
موری مسکو راسته کی
برار تو کابلی گک شد ....دقطی مونه
موی بام بوتی مونه
موزنه رغودموی خوروز یک پاو راسته کی
موره جلو راسته کی
تا تو خندو موکنی دندوره بیرو موکنی
همچو گوسفو موکنی
ناز موکنی میدوانیم تا لب آو راسته کی
اوماه نو راسته کی
کربلایی سکه ریت بل مونه دودشی بور موشه
دلدرون شی پور موشه
به خیال مه نشه موکنی تو به تلخ آو راسته کی
یا آب جوٌ راسته کی
مو د آو بازی مورم پُرته مونم خودره دآو
موکنم با تو گسو
حبیب)اک ره خفه موکنم دزیر آو راسته کی)
موزنم دوُ راسته کی
