جوانی
جوانی
جوان با دُختر همسایه میگُفت
بیا و درد و هجرانم دوا کُن
منم عاشق بروی وچشم شوخت
ترحُم بر من بی دست و پا کُن
یگان ساعت بیا با هم بشینیم
وجودم را تو بی درد و بلا کُن
اکر فامیل تو رفتند بیرون
مرا فورا ً خبر از ماجرا کُن
پس از چندی مُیسر گشت آن روز
تو گوش بر ختم شرح ماجرا کُن
جوان با هیجان میگفت به دُختر
که امروز هرچه میخواهم ادأ کُن
بدو گُفت دخترک که شرط این ا ست
فقط در بین پایم اکتفا کُن
جوان گُفتا که هجده سال این چیز
بُوٌد در بین پا ی من نگاه کُن
میان پا {حبیب}گر چاره میشُد
نگیر زن و خوده با خود رضأ کُن