Skip to main content ↑ ↓
Topic: خُجسته خصال (Read 379 times) previous topic - next topic

خُجسته خصال



              خُجسته خصال

بیادت هست که ترا تا به صبح میکردم

                                  دعا  زصدق  دل  ای ماهرُخ بلند اقبال

بشین تو بر سران تا که لزت اش بینی

                                 بروی چوکی قدرت به فخر و عز وجلال

کشم بیرون و کُنم پاک من به دامن تو

                                   ز پای کفش ترا ای مه خجسته خصال

تمام  شهر  ترا  میکنند  و من  نکنم

                                    نگاه برسر کوچه بروی و قامت وخال

بیا بده که دیگر نیست تاب و طاقت آن

                                  خبر زحالت خودبهر من؛ فرست احوال

غمین  مباش  از اینکه چرا  نمی خیزد

                                   که مورچه تا بکشد بال میرسد بزوال

به آن شخی که تو دیدی نترس دایم نیست

                             همیشه  گردن  ظالم  نباشد  در  یک حال

(حبیب)   میزند  هر دم  بیاد  تو در شب

                          به مُشت بر سر خود تا رسد به صبح و صال