ناقرار
ناقرار
همه شب به یاد میهن دل ناقرار تابد
چو شکسته بال مرغ که به شاخسار تابد
غم و رنج ملت ما نبود همیشه بر جای
که صفای روشنی بخش سحر از دیار تابد
چی غم است عاشقان را ز جفا و شام هجران
چو به روز وصل آخر رُخ ماه یار تابد
گل با همی بروید؛ غم و کینه را بشوید
اگر ام که نور اخلاص؛ به وثاق خار تابد
نه نموده ایم چو ما خم سر بردگی به دونان
به فضای نکهت ما گُل افتخار تابد
به وفای کشته گان رهی عشق تعمق کُن
که نسیم لاله هر سو به قدوم یار تابد
ندهیم به تخت شاهی شب شعر و ساز خودرا
که به سفره قناعت شرف و وقار تابد
نخوری حبیب هرگز تو فریب زندگی را
که برای دام جولا شب و روز تار تابد
Topic: ناقرار (Read 397 times)
previous topic - next topic
شعرء فکاهی, کتابخانه,موسیقی