رقيب من
رقيب من
رقيب من به من آورده است پيام ترا
گرفت جان مرا تا كه بُرد نام ترا
غرور اين قدر هم خوب نيست اي مه من
كه ديگري به من آرد بُتا سلام ترا
به وعده يي بفرفتي مرا و خود رفتي
چگونه بسكُلم اي دوست تار خام ترا
هزار سال اگر بگزرد عوض نشوم
به تخت شاه ندهم رشته هاي دام ترا
همان من ام كه به پاي سگ تو بوسه زنم
به ديده ميكشم ، خاك رأه غلام ترا
گهي بفكر رُخ و گاه به ياد زُلف تو ام
به بر گرفته سرم ذكر صبح وشام ترا
مرا اگرچه نمودي به خاك غم پاه مال
هنوز وصف كنم صحبت و كلام ترا
حبيب تا كه بُود زنده هست در يادت
نمي برد ز خيال ، كبك من خرام ترا