Skip to main content
Topic: ای ماه آسمانی، (Read 1013 times) previous topic - next topic

ای ماه آسمانی،


ای  ماه آسمانی، اُمید زنده گانی

تو از تمام خوبان،سرخیل دلبرانی                       

من در کتاب قلبم ،نام  تو را  نوشتم

حیف است که ازسر لُطف ،این صفحه را نخوانی                   

آیی بمیرم از شوق ،نآ یی بمیرم از غم  

جُز کشتن من  زار، دیگر چی میتوانی                   

از  گلشن  خیالم    جُز  خار  غم نروید

حاصل مرا چی باشد زین  رنج باغبانی                     

من در حصار اندوه ماندم در اشتیاقت

تو  بیوفا  هنوزم  قدر  مرا ندانی                        

از جور دوری تو رقتم بخواب امشب

لُطف نما میا تو ،در خواب من نهانی                      

چشمان آهوی تو  کرده خمارم ای شوخ

چی میشود که پیش ام آیی به مهربانی                     

من خار فرقت را دارم به دامن دل

تو از غرور حُسن ات با جنگ بدگمانی                      

این عمر را نباشد یک لحظه اعتباری

تا چند عاشقت را از خویشتن برانی                   

هرچند فهیم خودرا  در رنج وغم فگندی

دارد به سینه از تو صد تیر غم نشانی                 




تر جمه بخش های از آ هنگ زیبای هندی

yeh hai  meri  kahani

این قصه نهانی من است

خاموشی اساس زندګانی من است

رویا های شیرین بګوشم زمزمه  کنان  میگویند

که چرا؟ ابر های تیره ظلم و بیوفایی هرطرف پرده گستر است

یک داستان قدیمی     به زبان تنهایی

زخم های قلبم را نوازش میدهد

و بمن میگوید

که با دست های خسته خود دامن خار های خیالم را لمس نمایم

و من در پس دیوار های فرسوده  و فرو پاشیده آرزوهایم زندگی نمایم

همین است قصه نهانی من

نشان کوچک از بی نشانی من

بجای شبنم در گلستان خیالاتم

سیاهی جوانه میزند

و غبار آن چشم های مرا احاطه میکند

 هیچ کس نیست که بمن بگوید   که تا کی؟

تنها تپش های قلبم همیشه با من است

اگرچی از خاک ارزوهایم همیشه بجای گُل خار روییده است

کسی در را در کنار ندارم تا ازو امداد جویم

ولی باز هم احساس میکنم که

برای زندگی کردن راه است

وبرای مبارزه با خار ها و نا بسامانی ها

که باآن باید  جاودانه مبارزه نمود

و با خون دل زمین خشک آرزو هارا باید   آبیاری کرد و از آن نوشید

این است قصه نهانی من

که خاموشی است

بخش عمده زنده گانی من