Skip to main content ↑ ↓
Topic: اندیشه خزان  (Read 768 times) previous topic - next topic

اندیشه خزان


اندیشه خزان            

دوش از جور تو فغان کردم

دیده  را باز امتحان  کردم                              

شکوه کردم زچرخ بی سا مان   

ناله  از وحشت  زمان کردم                             

هر نفس با خیا ل روی خوشت    

اشک  از دیده  ام روان کردم                               

با خیالت  تمام  شب تا صبح

این  دل  پیر  را  جوان کردم                                

عمر چون کاروان  زپیشم رفت  

شکوه  از ظلم  ساربان  کردم                                

از  بهاران  عمر  نیست اُمید

بس که اندیشه بر خزان کردم                                  

درگزر باشد این  جهان  فنا

تکیه بر حرف عا رفان کردم                                    

 کردم  اُمید  بر وصال  از یار  

وای  بر من که این گمان کردم                                     

سنک غم خورد بس که بر سرمن    

گریه   مانند   کودکان   کردم                                       

 از تو هر گز نکرد شکوه (حبیب)ُ      

ظلم ات ای جان قبول جان کردم