Skip to main content ↑ ↓
Topic: کنگینه  (Read 343 times) previous topic - next topic

کنگینه



کنگینه                  

تا تو راضی نشوی من نکنم بی غم باش

هیچ  گاه  عزم  سفر  ای  ماه  دیرینه من                                                             

گرببینی تو به یک لحظه شوی زود خلاص

ازجهان ، صورت  خودرا  تو از آیینه من                                                           

از  من  ای  دوست  دراز  است  بمانند شُتر

هرکی بد  خواه تو  شُد  همراه او  کینه  من                                                          

تا شده پاره  کشال  گشته  به بیرون  عُریان

شست   پایم  ز  قف  موزه  پُر  پینه  من                                                             

دست  نزن  تا که بدستت نشود چُخ مویش

که  درُشت  است  بُتا  کرتی  پشمینه  من                                                           

پوست آن سخت ومیان سُرخ وهم آبداروشیرین

گفت  بیا  تا  خوری انگور  ز  کنگینه  من                                                         

گفته بودی که نکرده است (حبیب) هیچ مرا

واقف    از  حالت   خودای بُت  آ دینه   من