Skip to main content ↑ ↓
Topic: مُشت  (Read 457 times) previous topic - next topic

مُشت


مُشت              

بس که مُشتک کرده ا یم شاریده و از حال رفت 

تا  خمیر   نان ما  بر  گوشه   تندور   خورد                                              

سُرخ   شُد   تا   شُد  شقیده  بر لبان   سُرخ او

آن بُِت پسته  دهان از ناز چون  انگور خورد                                             

گفت نزن دست  که هنوزم  جای آن درد میکند

گردن   زیبا را   در  با غ گُل  زنبور  خورد                                                

تا که  شورک  دادمش  استاده شُد شخ وترنگ

یار هوشیار خوا ب من تا که لیاف اش شُورخورد                                           

شُد   دهان  غنچه اش   باز  و لبش  پایین  فتاد

تا   بشاخ  لاله   باد  صحبدم  از  دور  خورد                                       

دیدمش  که  کرده  بود  بر کله اش  اورا سوار

صاحب اش را ساعت که گاو دهقان تور خورد                                         

همگی  همسایه گان  از نالش اش  گشتند  خبر

پای من تا  نصف  شب بر  کاسه  تنبور  خورد                                         

ای(حبیب) برخیز  با یادش بزن  بی شرم باش

سنگ بر فرق کسی که  حق ته  با زور  خورد