پُرسان
پُرسان
مشو غمگین که این بد بختی دوران نمی ما ند
جهان بازیچهٍ هر جاهل وشیطان نمی ماند
سیاست پیشه گان را گو که برچوکی نبندند دل
که این چون لُنگ حمام است تاپایان نمی ماند
بگو بر ظالمان هر چه که میخواهند کنند اما
چنین وحشت گری بی پُرسش و پرسان نمی ماند
تجاوز پیشه گان دانند که این پندیست بر ایشان
شغال هرگز قدم بر خطه شیران نمی ماند
ایا ای ملت افغان شما زنده وما مرده
که این خیزک زدن ها بهر پا کستان نمی ماند
فقط اهل قلم دانند درد ورنج ملت را
که این احساس در اندیشه ها پنهان نمی ماند
حبیبا صبر کُن روزی وطن گردد زسر آباد
که مهتاب تا ابد در ابر ها پنهان نمی ماند
Topic: پُرسان (Read 432 times)
previous topic - next topic
شعرء فکاهی, کتابخانه,موسیقی