زبیرنگی عالم
زبیرنگی عالم
زبیرنگی عالم رنگ رنگ است مردم دنیا
چی زیبا و چی مقبول و قشنگ است مردم دنیا
تلاش آدمی تسخیر کرده کهکشان هارا
برای کسب آزادی بجنگ است مرد دنیا
چو آزادی نباشد زندگی یک مرگ تدریجی ست
که خود بار غلامی ها گرنگ است مردم دنیا
حریم خانه تا باشد غریوه بی اتفاقی ها
عجم آواره در مُلک فرنگ است مردم دنیا
به بحر آرزو ها کن شنا از هر خطر بگذر
نگین عافیت نزد نهنگ است مردم دنیا
لباس و زیور تن ساز انسان بودن خودرا
به عمر ما کجا جای درنگ است مردم دنیا
سلاح از شانه بردارید و علم دانش آموزیم
که انسان خسته از توپ و توفنگ است مردم دنیا
حبیب وابستگی انسان را معیوب میسازد
بهر جا سنگ غم در پای لنگ است مردم دنیا
شعر از: حبیب یوسفی