غُبار
غُبار
در دور دور گیتی همچون غُبار گشتیم
از خاک و میهن خویش هر سو فرارگشتیم
گشتیم خانه بر دوش از یاد هم فراموش
با روزگار هجرت تا سر دچار گشتیم
عمری در آرزوی صلح بودیم و نیامد
دیگر نمانده طاقت بس انتظار گشتیم
دادیم قول اینکه باهم شویم برادر
بس که دروغ گفتیم بی اعتبار گشتیم
انگشت نمای عالم گشتیم به جنگ و دعوا
در چشم اهل دنیا ناچیز و خوار گشتیم
جای کمک بمردم ماییم بفکر قتلش
بهر برادر خود چون چوب دار گشتیم
هرکس به گب وگفتن گوید که من چو شیرم
بر خر جهل عمریست که ماسوار گشتیم
کردیم خانه خود ویران (حبیب) افسوس
از دست خویش دیدیم که تیت و پار گشتیم
Topic: غُبار (Read 459 times)
previous topic - next topic
شعرء فکاهی, کتابخانه,موسیقی